Geschiedenis

2020 – Kanaleneiland
In het laatste weekend van maart 2020 verhuist De Toevlucht naar de wijk Kanaleneiland. Het leven in Nederland ziet er op dat moment anders uit vanwege de uitbraak van het coronavirus. Omdat alle dagbestedingslocaties hun deuren sluiten vanwege de coronamaatregelen, kunnen onze gasten overdag tijdelijk nergens terecht. Het bestuur besluit in korte tijd om De Toevlucht overdag ook open te houden, al zijn daarvoor aanzienlijk meer vrijwilligers nodig. Een spoedoproep op sociale media doet wonderen: een grote groep nieuwe mensen meldt zich aan als vrijwilliger en het is mogelijk de opvang 24/7 open te houden.

Ondanks alle spanning rondom het coronavirus zijn zowel gasten als vrijwilligers erg blij met de nieuwe locatie. De gemeente heeft het gebouw gerenoveerd en dat geeft de opvang een meer definitief karakter. In het nieuwe gebouw is ruimte gemaakt voor een kleine woning. De twee inwonende vrijwilligers kunnen eventuele gaten in het rooster opvangen en ondersteunen bij calamiteiten. Met een buurthuis en kerk als directe buren en een groot winkelcentrum om de hoek, is de nieuwe Toevluchtlocatie een dynamische plek voor een opvang. Het geeft de gasten veel mogelijkheden om deel te nemen aan activiteiten en de gasten geven aan zich prettig te voelen in de kleurrijke wijk Kanaleneiland.

In het najaar van 2020 wordt duidelijk dat De Toevlucht ook overdag open kan blijven, mede door extra financiële steun van de gemeente Utrecht en de inzet van talloze vrijwilligers.

2014 – 2016 Oudwijkerveldstraat
Op 22 juni 2014 verhuisde De Toevlucht naar een andere locatie. De bovenverdieping van een Leger des Heils-opvanglocatie werd beschikbaar gesteld voor De Toevlucht.

De locatie was knus, met stapelbedden in kleine kamertjes. Een mooie bijkomstigheid was de inpandige ondersteuning van het Leger des Heils, voor ondersteuning bij eventuele calamiteiten. De nachtopvang beschikte op deze locatie over 24 bedden, verdeeld over zeven kamers. Voor de twee nachtwachten was er een eigen kamertje om te slapen en om de administratie bij te werken. Opnieuw was er een bijzondere betrokkenheid te merken bij de grote groep vrijwilligers.

In het najaar van 2016 werd er een permanente samenwerking aangegaan met het Leger des Heils. Aan het eind van 2016 werd duidelijk dat er gezocht moest worden naar een nieuwe locatie voor De Toevlucht, omdat het gebouw aan de Oudwijkerveldstraat zou worden afgebroken.

2017 – 2020 Maliebaan
In het najaar van 2017 is De Toevlucht naar De Maliehof aan de Maliebaan verhuisd. Aangezien het Leger des Heils meeverhuisde, kon de goede samenwerking worden voortgezet. 

In de rustige tuinwoning werd een prettige opvang geboden aan de Toevluchtgasten. Na het ontbijt in de ochtend waren de gasten welkom bij Villa Vrede of het Ubuntu-huis voor dagbesteding. De vrijwilligers stimuleren de gasten om daarheen te gaan en deel te nemen aan activiteiten. Aan het eind van 2018 wordt duidelijk dat er in 2019 een nieuwe plek moet worden gezocht voor De Toevlucht omdat er geen gebruik meer kan worden gemaakt van het tuinhuis aan de Maliebaan.

2014 – De Prinsenhof
De eerste maanden was De Toevlucht een organisatie ‘onder protest’. De vrijwilligers van De Toevlucht vingen de dakloze mannen op, verzorgden bed, bad en brood en bleven hele nachten waken in het gebouw vanwege brandveiligheid.

De Toevlucht vindt de opvang van dakloze mensen een taak van de (lokale) overheid. Op 15 mei 2014 organiseerden wij daarom een demonstratie waarbij deze boodschap door heel Utrecht te horen was. De gemeente Utrecht luisterde en besloot een aantal maanden daarna tot onze vreugde de nachtopvang te gaan financieren. Sindsdien is De Toevlucht geen opvang ‘onder protest’ meer. 

Eind 2014 ging het Rijk over tot financiering van bed, bad en brood voorziening. In die eerste jaren maakten de initiatiefnemers van De Toevlucht dankbaar gebruik van de kennis en ervaring van andere organisaties, zoals het Leger des Heils, STIL, de Sleep Inn, de PGU en de brandweer. Er kwam ook steun vanuit de PKN, lokale kerken en Charitas. Al deze hulp maakte de start van onze onafhankelijke stichting, onder protest, mogelijk. Ook nadat er financiering vanuit het Rijk kwam voor de nachtopvang, bleef het warme contact met lokale kerkelijke organisaties.

De eerste locatie waar de nachtopvang was georganiseerd, was het wijkgebouw de Prinsenhof in Utrecht. In deze bovenzaal van de Protestantse Gemeente Utrecht lagen dertig matrassen op een rij. Tussen elk matras stond een stoel, om een klein beetje privacy aan de gasten te kunnen bieden. Hier werd de opvang zes maanden lang mogelijk gemaakt door wakende vrijwilligers: vanwege de brandveiligheid moest er ten allen tijde iemand wakker blijven. Er was een grote groep vrijwilligers, ook om bijvoorbeeld het beddengoed te wassen. Iedere ochtend stond er weer een grote tas met beddengoed klaar en nam een vrijwilliger dit mee naar huis. 

0 locaties
aantal gasten
0 uur
per dag geopend
0 dagen
per week

Geschiedenis

Hoe nu verder?

De gemeente Utrecht heeft aan de opvang voor illegale vluchtelingen gevraagd of ze nog 15 dagen langer kunnen openblijven. De opvang in Utrecht zou eigenlijk

Lees verder »